اخبار داخلی ورزشی مردی که زیاد می‏دانست!

هموطن سلام , شنبه 21 خرداد 1384

مردی که زیاد می‏دانست!

اگر بلاژویچ خدا بیامرز(!) الان تهران بود چه اتفاقی می‏افتاد. حتما روی جلد تمام روزنامه‏ها به بلند پروازی‏های او و شادی‏های بی‏حد وحصرش بعد از صعود به جام جهانی اختصاص می‏یافت.

چه کسی می‏توانست در مقابل جملات آتشین او تسلیم نشود:«ما قهرمان جهان می‏شویم... دیگر به هیچ تیمی رحم نمی‏کنیم... برزیل و آرژانتین هم عددی نیستند... آلمان در تسخیر ما خواهد بود... » با عکس‏هایی که روی قلندوش رضا چلنگر سوار شده و می‏تازد!
اما این درست نقطه تفاوت استاد و شاگرد بود. همان تفاوتی که باعث شد 4سال پیش با چیروی محبوب به جام جهانی نرویم و حسرت به دل تیترهای آنچنانی‏اش بمانیم، ولی با برانکو که سالی یکبار هم یک جمله جنجالی که قابلیت روی جلد رفتن را داشته باشد از دهانش خارج نمی‏شد، به این مهم دست پیدا کنیم.
او حتی دقایقی بعد صعود به جام جهانی و در حالی که هیچکدام از ما نه بر گفتار و نه بر رفتارمان تسلط داشتیم بازهم منطقی و نه بلند پروازانه حرف می‏زند، درست با همان آرامشی که در مواقع سختی‏ها و گرفتاری‏ها صحبت می‏کرد.
دلیلی برای جار و جنجال نیست او از تسلط بر خودش در رفلکس‏های رفتاری استفاده می‏کند همانطور که در بحرانی ‏ترین شرایط تیم و در تفکرات تاکتیکی‏ از آن بهره می‏جوید، برانکو بسیار هوشیارانه جملات را می‏جوید و بعد ادا می‏کند تا حرفی نزد یا قولی ندهد که بعدا از انجام آن عاجز باشد.
شاید هر کس دیگری امروز جای او بود و چون اسطوره‏ای بر بلندای فوتبال یک کشور می‏ایستاد اولین خواسته‏اش قربانی کردن منتقدانی بود که پیش از این به پر و پایش پیچیدند، اما او دلیلی برای این کار ندارد چون برای خودش دشمن تراشی نکرده است. او در جواب به منتقدان هیچگاه وارد جر و بحث‏های مطبوعاتی نشد و پا روی اصول اخلاقی نگذاشت، کسی را به رقابت در دو 100متر یا پرش ارتفاع هم دعوت نکرد تا حتی تمام آن افرادی که در فوتبال ایران جز ساز مخالف و حمله بر مربی تیم ملی به بهانه‏های مختلف، کار دیگری بلد نیستند، نسبت به او با آرامش بیشتری رفتار کنند.
برانکو همچنان روی نمودار کم نوسان خود حرکت می‏کند. فقط به این جمله بسنده می‏کند که نسبت به آینده و جام جهانی خوشبین است و این خوشبینی او یعنی ما می‏توانیم روی درخشش تیممان حساب کنیم. ذهن او مانند هر مربی حرفه‏ای دیگری پر شده از برنامه‏های بلند مدت. خودش می‏گوید:« از همین فردای روز صعود برای جام جهانی برنامه‏ریزی کرده‏ایم. هدفمان این است که تیم خوبی را در جام جهانی داشته باشیم و در برابر حریفان پرقدرت مرحله نهایی جام جهانی، حریف دست و پا بسته‏ای نباشیم و می‏خواهیم در این تورنمنت مهم نتایج خوبی بگیریم که در خور نام و فوتبال ایران باشد.»
در این که مربی درجه 3 مثل او حالا به کمک ستاره‏های ایران جزو درجه اولی‏های جام جهانی بوده و این را قطعا مدیون فوتبال ایران است شکی نیست، اما بودند مربیان بزرگ دیگری که این خیل ستاره و استعداد را در اختیار داشتند، ولی نتیجه کارشان تنها حسرتی بود که بر دل میلیون‏ها ایرانی ماند.
او از فاکتور دانش و خلاقیت در فوتبال به نحو احسن استفاده کرد و البته از عنصر بسیار مهم «شانس» هم بی‏بهره نبود. بله، تیرهای لوک خوش شانس داستان ما درست در لحظات حساس بر هدف می‏نشست تا هرگز او بازنده داستان نباشد. مقام سومی در جام ملت‏ها بعد از خود زنی بازیکنان تیم در مرحله مقدماتی، نجات تیم توسط هاشمیان که برای آوردن او حتی تا آلمان هم رفت، درخشش و محبوبیت‏ فریدون زندی در حال حاضر و نمونه‏های فراوان دیگر از جمله اقداماتی هستند که برانکو به آنها دست زد و نتیجه مثبت داد.
اما می‏توان تنها یک باخت و 4 تساوی را در مقابل 21 پیروزی شیرین در 26بازی اخیر تیم ملی را تماما پای شانس و اقبال گذاشت؟ قطعا نه، این یک واقعیت است همانطور که باید این واقعیت را هم پذیرفت که تیم او زیبا بازی نمی‏کند، اصلا این نسخه برانکو است. او نتیجه را قربانی بازی زیبا نمی‏کند تا بتواند آخر بازی لبخند بزند.
ایوانکوویچ می‏داند که دنبال چیست و چگونه می‏تواند به خواسته خود دست یابد و ما هم حالا نه می‏خواهیم و نه می‏ توانیم به چیز دیگری غیر از خواسته‏های او فکر کنیم.