اوقات فراغت عاملي براي پيشرفت يا گامي به سوي بزهكاري هر موجود زنده براي ادامه حيات خود با توجه به شرايط محيط و وضع جسماني خود با آنچه به صورت واقعيت مشترك بين همه انسان‌ها با هر شغل و حرفه و مقتضيات گوناگون وجود دارد، است، هر انساني با توجه به شرايط خود به اندازه‌اي كه بتواند نيازهاي اوليه خود را رفع نمايد كار مي‌كند.
وقتي انسان در طول روز ساعاتي به كار پرداخت پس از پايان كار بقيه وقت خود را به گونه‌اي سپري مي‌كند كه برخي آن را براي رشد و شكوفايي شخصيت خود، جمعي به صورت تفريح و سرگرمي و عده‌اي ديگر طي اين زمان به استراحت مي‌پردازند. گرچه فراغت نتيجه گزينش آزادانه انسان در برابر فرصت‌هاي زندگي است ولي غفلت از نحوه گذراندن اوقات فراغت جوانان كه سرمايه ملي هر جامعه محسوب مي‌شوند فاجعه‌اي ملي دربرخواهد داشت.
براساس مطالعات صورت گرفته، 71 درصد جوانان معتقدند كه اوقات فراغت آنها به بطالت مي‌گذرد، 80 درصد، برنامه‌هاي دولت در امر اوقات فراغت جوانان را مطلوب نمي‌دانند و 89 درصد از بي‌عدالتي در توزيع عادلانه امكانات عمومي براي گذران اوقات فراغت شكوه مي‌كنند.
درخواست‌هاي جوانان براي ايجاد موسسات و امكاناتي است كه به فراغت مربوط مي‌شوند مثل پارك، كتابخانه، فضاي سبز، تنوع در برنامه‌هاي راديو و تلويزيون و ايجاد ميادين ورزشي و... و همين طور ابراز خستگي و فرسودگي و ضعف اعصاب جوان امروزي، اهميت دوران فراغت و توجه به آن را نشان مي‌دهد.
اين نتايج در حالي به دست آمده كه امروزه اوقات فراغت نزد برنامه‌ريزان و سياستگذاران از اهميت بسيار بالايي برخوردار است به گونه‌اي كه برخي از مقوله اوقات فراغت به عنوان «فرهنگ جامعه» ياد كرده‌اند.
عدم بهره‌گيري صحيح از اوقات فراغت باعث مي‌شود كه ناپختگي‌هاي دوران جواني براي يك جوان كماكان تداوم يابد و او فرصت آزمودن و تجربه كردن را پيدا نكند و در نتيجه در هنگام ورود به زندگي اجتماعي ناكارآمد و نارساست.
لذا بي‌توجهي، بي‌تفاوتي و عدم احساس مسئوليت نهادهاي حكومتي و خانواده نسبت به نيازهاي فراغتي جوانان موجب مي‌شود كه جوانان تصور كنند درك نمي‌شوند و جامعه نسبت به آنان بيگانه است. از اين رو تصورشان درباره خانواده و جامعه با بدبيني و احساس تنهايي توام مي‌گردد. در اين صورت در نتيجه افزايش افسردگي و ياس ممكن است به موادمخدر پناه ببرند و يا از طريق گروه‌هاي مختلف به سمت بزهكاري و فساد كشيده شوند.
پژوهش‌هاي انجام شده در ايران نشان مي‌دهد كه بسياري از انحرافات و بزهكاري‌هاي جوانان به واسطه عدم وجود برنامه صحيح در گذراندن اوقاعت فراغت جوانان پديد مي‌آيد.
دولت بايد از طريق سازمان ملي جوانان، وزارت ارشاد، كانون‌هاي فرهنگي محلي و شهرداري، تقويت گروه‌هاي غيردولتي (NGO) و تشويق و نظارت مراكز خصوصي به برنامه‌ريزي اوقات فراغت جوانان بپردازد. | 