نکته جالب تر در بحث تلفن همراه در مدارس، خاموشي محض رسانه ها و متعاقب آن مسئولان در خصوص توليد روزافزون بلوتوث هاي عجيب و غريب در فضاي آموزشي تهران و توزيع سريع آن در سرتاسر کشور است.
به طوريکه ادامه اين روند مي تواند عاملي براي ترويج اينگونه رفتارهاي عجيب دخترانه و پسرانه در مدارس کشور باشد مضاف بر آنکه مسئولين به جز سکوت در قبال اين رفتارها، در صدد پيگيري و برخورد با مراکز متخلف و همچنين تلاش براي تصويب مقرراتي مبني بر برخورد ريشه اي با اينگونه معضلات نيستند!
چند روز پيش خبري از اعلام بخشنامه جديد وزارت آموزش و پرورش به مدارس منتشر شد مبني بر اينکه دانش آموزان امي توانند تلفن همراه به مدارس ببرند اما بايد در مدارس آن را خاموش نگه دارند. البته اين خبر به فاصله 24 ساعت تکذيب شد و فرد مورد مصاحبه از اعلام اين خبر توسط يکي از همکارانش اظهار تاسف کرد!
اين در حالي است که به تازگي تصاويري از دانش‌آموزان دختر و پسر ايراني در سايت‌هاي اينترنتي و گوشي‌هاي تلفن همراه پخش شده، که در آن ها دانش آموزان به راحتي و گويا مدرسه تحت مديريت و سلطه آنهاست، به انجام برخي افعالي که خارج از شان مدرسه و محيط آموزشي است اقدام مي کنند.
به گزارش برنا، همچنين برخي از اين فيلم‌ها و تصاوير به زنگ‌هاي تفريح و زمان‌هايي باز مي‌گشت‌ كه دانش‌آموزان مشغول شوخي و بازي با يكديگر بودند و اين رفتارها از طريق دوربين تلفن همراه فيلمبرداري شده بود.
همان هنگام نيز وزارت آموزش و پرورش تصميم گرفت تلفن همراه را در مدارس قدغن کند، پس اين موضوع در آيين نامه اجرايي مدارس درج شد و دبيركل شوراي عالي آموزش و پرورش در همين رابطه در گفت و گويي تاکيد کرد: دانش‌آموزان نبايد در مدرسه از تلفن همراه استفاده كنند و در صورت همراه داشتن بايد به مدير مدرسه تحويل دهند.

قانوني که يک شبه نفي شد
درست زماني که دانش آموزان در حال عادت کردن به اين آيين نامه بودند و قدري از شيطنت هاي حين درس و تحصيل کم شده بود، معاون نظري و مهارتي سازمان آموزش و پرورش شهر تهران اعلام کرد که دانش‌آموزان مي‌توانند تلفن همراه به مدرسه بياورند اما نبايد از تلفن همراه استفاده كنند. (!)
يكي از مشكلاتي که هميشه اولياي مدارس و خانواده ها با آن درگير بوده اند، قوانين ضد و نقيضي است که به عنوان بخشنامه يا مصاحبه در رسانه ها از سوي وزارت آموزش و پرورش صادر و به مدارس ابلاغ مي شود که استفاده يا عدم استفاده از تلفن همراه يکي از اين موارد است.
به گزارش باشگاه جواني برنا، مشکل استفاده زا تلفن همراه از جايي آغاز مي شود که تلفن همراه کاربرد خود را به مفهوم واقعي به عنوان يک وسيله ارتباطي صرف از دست مي دهد و به معضلي براي خانواده ها و اولياي مدارس تبديل مي شود.
ابزاري که پر است از انواع بلوتوث هاي غيراخلاقي، عکس و فيلم و موسيقي هاي مستهجن آن هم در دست نوجواناني از سنين اوليه ابتدايي تا مراتب بعدي تحصيلي.
بنا بر اين گزارش و به گفته برخي معاونان مدارس راهنمايي و دبيرستان هاي بزرگ در تهران، هنگامي که استفاده از تلفن همراه در مدارس آزاد بود شايد يک روز هم نبود که معلمان و ناظم ها در مدارس گوشي هايي را کشف کنند و تصاوير و فيلم هاي غير اخلاقي آن را پاک نکنند و گوشي خالي را تحويل دانش آموز بدهند.
آيا قوانيني که شايد توسط برخي کارشناسان بي اطلاع از وضعيت رفتاري دانش آموزان در مدارس کشور، صادر مي شود با واقعيت جامعه ما همخواني دارد؟ آيا در صورت عدم تکذيب اين خبر، کودکان دبستاني به خاطر اينکه همکلاسيشان که اتفاقا پدرش صاحب فلان کارخانه و بهمان امکانات است، تلفن همراه دارد خانواده بي بضاعت خود را وادار نمي کردند که برايش موبايل بگيرند؟ از سويي آيا ديگر مي شد براي استفاده مناسب از موبايل برنامه ريزي فرهنگي داشت؟ آيا دانش آموزي که در دوره ابتدايي با انواع و اقسام کارکرد موبايل آشنا شده و مزه بلوتوث هاي متنوع(!) اش را چشيده در دوران دبيرستان قابل مهار است؟

تضمين بدهيد لطفا...
ضمن آنکه مسئولان وزارتخانه آموزش و پرورش مي بايست به اين سوال پاسخ دهند که چرا کنترل دقيقي بر دانش آموزان و استفاده آنها از تلفن همراه در مدارس وجود ندارد؟ بايد در خصوص فرهنگ سازي و آينده نگري برنامه ريزان اين وزارتخانه نسبت به اين رفتار ناهنجار تکنولوژي در مدارس هم توضيح دهد.
کم نيستند دانش آموزاني که تلفن هاي همراه خود را به صورت مخفي وارد مدرسه مي کنند و به راحتي فرصت زنگ هاي تفريح و اوقات فراغت را در محيط مدرسه براي تبادل بلوتوث هاي غيراخلاقي صرف مي کنند.
توجه به اين مساله هم از اهميت زيادي برخوردار است که تاکنون چه اقدامي براي توجيه(!) منطقي دانش آموزان از سوي اولياي آموزشي در مدارس صورت گرفته است تا دانش آموزان علاوه بر اينکه بياموزند چگونه در برابر قوانين مصوب مدرسه سرتسليم فرود بياورند، خود به اين نکته واقف باشند که در برخورد با موارد مغاير با شان و شخصيت خود چگونه رفتار کنند. تا ديگر در مدارس شاهد مخفي کاري هاي دانش آموزان از معلمان و ارتکاب عملي خلاف قوانين نباشيم.
به هر تقدير بمب محرک هيجانات نوجوانان با اين روند بي تفاوتي و برخورد سلبي بدون پشتوانه فکري و عملياتي به زودي فاجعه بار خواهد شد چنان که آثار انفجار آن به مراتب مخرب تر از افت تحصيلي و ترک تحصيل دانش آموزان خواهد بود.

خاموشي مسئولين...
نکته جالب تر در بحث تلفن همراه در مدارس، خاموشي محض رسانه ها و متعاقب آن مسئولان در خصوص توليد روزافزون بلوتوث هاي عجيب و غريبق در فضاي آموزشي تهران و توزيع سريع آن در سرتاسر کشور است. به طوريکه ادامه اين روند مي تواند عاملي براي ترويج اينگونه رفتارهاي عجيب دخترانه و پسرانه در مدارس کشور باشد مضاف بر آنکه مسئولين به جز سکوت در قبال اين رفتارها، در صددد پيگيري و برخورد با مراکز متخلف و همچنين تلاش براي تصويب مقرراتي مبني بر برخورد ريشه اي با اينگونه معضلات نيستند!