187 سال پيش در روز 5 مه سال 1821 ميلادي ناپلئون اول امپراتور فرانسه در تبعيدگاهش در جزيره سنت هلن ، يك جزيره دور افتاده در وسط اقيانوس اطلس جنوبي كه در سال 1815 ميلادي پس از شكست در جنگ واترلو و بركناري اش از تخت سلطنت فرانسه توسط انگلستان به آنجا تبعيد شده بود ، درگذشت.
ناپلئون امپراتور سابق را تعدادي از وفادارانش در تبعيد همراهي كرده بودند ، اما اغلب آنها بي صبرانه در انتظار مرگ او بودند تا دوباره به فرانسه بازگردند.
براساس نتايج كالبد شكافي جسد ناپلئون كه توسط فرماندار انگليسي جزيره منتشر شد ، ناپلئون بر اثر ابتلا به بيماري سرطان معده درگذشته بود.
اما ، به گفته همراهان امپراتور تلخي تبعيد و سختگيري هاي فرماندار جزيره مرگ او را تسريع كرده بودند.
سرهودسون لاو ، فرماندار سنت هلن از بيم فرار ناپلئون انواع تحقيرها و سختگيري ها را نسبت به او روا مي داشت.
اين مساله موجب شد به شايعه اي كه انگليسي ها موجب مرگ ناپلئون شده اند ، دامن زده شود.
ناپلئون در مدت تبعيد خاطرات و نظراتش را به كنت لاسكاز و نيز به برتران ، گورگو و مونتولون ديگر همراهانش ديكته مي كرد.
كنت لاسكاز يك سال پس از درگذشت ناپلئون اين يادداشت ها را تحت عنوان «خاطرات سنت هلن» منتشر كرد.
در سال 1840 ميلادي آدولف تير نخست وزير فرانسه براي كسب اعتبار براي لويي فيليپ ، پادشاه فرانسه براي بازگرداندن خاكستر جسد ناپلئون از سنت هلن به كشورش با لندن مذاكره كرد و انگلستان اين مساله را پذيرفت.
انتقال خاكستر جسد ناپلئون به يك مراسم عمومي باشكوه مبدل شد كه در آن يك ميليون فرانسوي شركت كرده و با هيجان فرياد «زنده باد امپراتور» را سر دادند.
پس از به قدرت رسيدن لويي ناپلئون بناپارت برادرزاده ناپلئون اول ، خاكستر جسد او در عمارت انواليد دفن شد.
به اين ترتيب ، در روز 5 مه سال 1821 ميلادي ناپلئون اول امپراتور فرانسه در جزيره سنت هلن در تبعيد درگذشت.
ناپلئون يكي از بزرگترين سرداران جنگي جهان محسوب مي شود اما سراسر دوران سلطنت وي در جنگ گذشت و سرانجام تمام سرزمين هايي كه تصرف كرده بود را از دست داد و فرانسه را به فقر و فلاكت كشاند.
با اين حال خاطره پيروزي هاي بزرگ وي در تاريخ ثبت شده و از افتخارات فرانسه محسوب مي شوند.