137 سال پيش در روز 28 مه سال 1871 كمون پاريس پس از يك هفته نبرد خونين و بي رحمانه پايان يافت. ده هفته قبل از اين تاريخ در روز 18 مارس ، مردم پاريس كه از شكست كشورشان در مقابل پروسي ها احساس تحقير كرده و از محاصره طولاني به تنگ آمده بودند ، به نيروهاي دولتي حمله كردند.
آدولف تيرس رئيس اجرايي دولت موقت كه پس از سرنگوني ناپلئون سوم امپراتور فرانسه ايجاد شده بود ، ناگزير گرديد از پاريس به ورساي فرار كند.
به اين ترتيب يك جنبش خودجوش قدرت را در پاريس به نام كمون پاريس در دست گرفت.
اما پس از امضاي پيمان صلح فرانسه با امپراتوري پروس در روز 10 مه ، آدولف تيرس آزادي 60000 سرباز فرانسوي اسير را از اشغالگر پروسي درخواست كرد كه مورد موافقت قرار گرفت.
او سپس با يك نيروي 130000 نفري شامل اين سربازان ، زندانيان سابق و روستايياني كه كه به سرعت آموزش نظامي ديده بودند و از لحاظ رواني آماده جنگ با « سرخ ها» شده بودند به پاريس حمله كرد.
اين نيروها تحت فرمان مارشال مك ماهون بودند، حمله آنها در روز 21 مه از محله پوان دوژور در بولوني به پاريس شروع شد.
پيشروي اين نيروهاي به كندي صورت مي گرفت و افراد كمون در خيابان ها و كوچه ها ها سنگربندي كرده بودند.
نيروهاي حمله كننده بايد سنگربندي ها را يكي پس از ديگري فتح مي كردند، دو طرف در اين جنگ داخلي شهري بي رحمي زيادي از خود نشان دادند.
كمونارها كه خود را در تنگنا مي ديدند ، بسياري از ساختمان ها و كاخ هاي پاريس از جمله كاخ تويلري ، هتل دوويل كه يادگار دوره رنسانس بود، پاله رويال ، پاله دورسي و بسياري از آثار تاريخي ارزشمند ديگر را آتش زدند و تمام گروگان هاي خود را كشتند.
نيروهاي دولتي نيز به نوبه خود اسيران كمونار را بدون كمترين ترديد دسته دسته تيرباران مي كردند.
در نبرد كمون پاريس نيروهاي دولتي 20000 كمونار را كشته و 38000 هزار نفر را اسير كردند كه اغلب آنها به مستعمرات فرانسه در گويان تبعيد شدند.
به اين ترتيب ، در روز 28 ماه مه كمون پاريس كه به طور خودجوش تشكيل شده بود پس از يك هفته نبرد شهري خونين پايان يافت و طومار حكومت ده هفته اي كمون پاريس براي هميشه در هم پيچيده شد.