1557 سال پيش در روز 20 ژوئن سال 451 ميلادي آتيلا پادشاه قوم مخوف هون ها در حوالي شالون آن شامپين واقع در شمال شرقي فرانسه كنوني به سختي از قواي مشترك تئودوريك اول پادشاه ويزيگوت تولوز و آئتيوس يك ژنرال رومي شكست مي خورد.
اين شكست موجب مي شود آتيلا با باقيمانده قوايش سرزمين گل (فرانسه قديم) را پس از يك يورش كوتاه اما وحشتناك براي هميشه ترك كند.
هون ها اقوام بيابانگردي بودند كه نژاد آنها به مغول ها نزديك بود ، اين قوم خونخوار و وحشي از استپ هاي دور دست آسيا به حركت درآمده و در قرن سوم ميلادي در حاليكه اقوام ژرمن از مقابل آنها فرار مي كردند در منطقه دانوب مستقر مي شوند.
تحت فشار هون ها اقوام ژرمن به نوبه خود مسير غرب را پيموده و وارد قلمروي امپراتوري روم مي شوند.
در سال 378 ميلادي ژرمن هاي موسوم به ويزيگوت ها از رود دانوب عبور كرده و به ارتش امپراتور والنسين حمله مي كنند.
در حاليكه هون ها در دشت هاي سرسبز اروپاي شرقي مستقر شده بودند يكي از شاهزادگان اين قوم به نام آتيلا در دربار امپراتور روم شرقي در كنستانتينوپل (قسطنطنيه) پرورش يافت.
در سال 445 ميلادي آتيلا به نزد قوم خود بازمي گردد و پس از به قتل رساندن برادرش پادشاه همه هون ها مي شود.
او كه در دربار امپراتوري روم شرقي مجذوب ثروت هاي امپراتوري روم شده بود بنابراين دست به جنگ هاي پراكنده با قواي امپراتوري روم شرقي مي زند.
آتيلا و هون هاي تحت فرمانش در اين تهاجم دست به وحشي گري هاي بسيار زده و شهر متز كنوني را با خاك يكسان مي كنند.
هنگامي كه آتيلا با قوايش كه بالغ بر 200 هزار هون و اقوام ديگر بربر بود به سواحل راين دوباره نزديك مي شود مورد تهاجم نيروهاي مشترك تئودوريك اول پادشاه ويزيگوت تولوز و آئتيوس يك ژنرال رومي قرار مي گيرد.
به اين ترتيب ، در روز 20 ژوئن سال 451 ميلادي آتيلا پادشاه قوم مخوف هون ها در حوالي شالون آن شامپين در نزديكي سواحل رودخانه راين به سختي از قواي مشترك تئودوريك اول پادشاه ويزيگوت تولوز و آئتيوس ژنرال رومي شكست مي خورد.
اين شكست موجب مي شود آتيلا و هون هاي هراس آور خاك گل را ترك كنند.
آتيلا با باقيمانده قوايش تصميم مي گيرد شهر رم را تصرف كند اما از اين كار منصرف شده و به سواحل دانوب بازمي گردد.
در سال 453 ميلادي آتيلا يك شب به طور اسرارآميزي در اردوگاه خود در ساحل رودخانه دانوب مي ميرد كه راز مرگش هنوز مشخص نشده است.
درپي مرگ آتيلا ، قوم هون ها همان گونه كه ناگهان در تاريخ ظهور كرده بودند از صفحه روزگار محو مي شوند.
اين قوم در دوران طلوع و غروب خود به جز غارت و خونخواري دست به هيچ كار ديگري نزده و امروز كمتر رد و اثري از آنها باقي مانده است.