نقطه سر خط-هموطن-در نقطه سر خط امروز مي خواهيم نگاهي به سينماي استراليا، البته دوران نخستين شكل گيري هنر هفتم در اين كشور بيندازيم:
*در دهه 60 ميلادي تنها 15 فيلم بلند در استراليا ساخته شد كه از اين ميان، هشت فيلم به سرمايه گذاري منابع غير استراليايي توليد شده بود.
*بعد از جنگ جهاني دوم، سينماي استراليا در فقر بود و از اين رو، در سلطه سينماي هاليوود قرار داشت كه البته گاهي نيز حضور فيلم هايي از انگليس را تجربه مي كرد.
*سينماي استراليا با شروع دهه 70 ميلادي دوران رونق خود را آغاز كرد.
*در سال 1970، دولت اين كشور بر آن شد تا پس ازسال ها تلاش حاميان فرهنگي، در راستاي كمك به ساختار صنعت سينماي استراليا قدم بر دارد. تا بدانجا كه نخست وزير وقت، جان گورتن، اعلام كرد كه سينماي كشورش و فيلم هاي جديد آن اين توانايي را دارند كه به دنيا نشان دهند استراليا به جز كانگورو چيزهاي ديگري هم دارد كه به آنها ببالد.
*ساخت فيلم هاي موفقي چون: پيك نيك در هنگينگ راك در سال 1975، زندگي حرفه اي درخشان من در سال 1979، مكس ديوانه در سال 1979 و كروكودايل داندي در سال 1986؛ در صنعت سينماي استراليا و پرآوازه كردن نام آن نقش بسزايي ايفا كرده اند.
*سال 1993 در تاريخ سينماي اين كشور به يادگار مانده است. در اين سال، فيلم "پيانو" ساخته جين كمپيون- سينماگر نيوزلندي الاصل- كه محصول مشترك فرانسه و استراليا بود، به همراه فيلم "بدرود، محبوب من" موفق شد كه نخل طلاي جشنواره كن را از آن خود كند.
*اما متاسفانه در تمام دوران حيات سينماي نوين استراليا، يعني از سال 1970 تاكنون، هنوز هم گيشه سينماي اين كشور به توليدات هاليوودي تعلق دارد. تاجايي كه بيش از 80 درصد بازار استراليا مختص فيلم هاي آمريكايي است و اين در حالي است كه تنها در حدود 5 درصد كل بازار داخلي به سينماي اين كشور اختصاص دارد. گفته مي شود كه 70 درصد فيلم هاي داخلي نيز با شكست مواجه مي شوند.
|