«هزار و یک حکایت» - اعلم الدوله ثقفی-بنایی از مناره‏ای سرازیر شده پایین افتاد. از خوشبختی به او چندان صدمه نرسیده ولی به کله یک نفر رهگذری پرت شده و آن رهگذر از این صدمه به هلاکت رسیده بود.
وراث مقتول بنا را به محضر قاضی کشاندند و قصاص طلبیدند. قاضی به بنا گفت که وجهی به ایشان بپردازد تا این مسئله اصلاح گردد.
ورثه راضی نشدند و جدا قصاص یعنی کشتن بنا را تقاضا می‏نمودند. قاضی چون سختی ایشان را دید گفت چه عیب دارد قصاص کنند ولی قصاص باید به همان وجهی باشد که قتل واقع شده است. یعنی باید یکی از ورثه بالای مناره برود و خود را به کله بنا که در آن موقع رهگذر خواهد شد پرت نماید.