سفر میرزا ابوالحسن ایلچی به انگلستان- « وقتی که سفیر فوق العاده ایران به خاک انگلستان رسید در شهر پلایموت در مهمانخانه بسیار خوبی برای او منزل تهیه نموده بودند. سفیر ایران این قبیل محل‏ها را عموما کاروانسرا می‏نامید.
اطاق سفیر با آیینه‏های قدی که در ایران برای رجال متشخص و آبرومند تهیه می‏کنند مزین بود. سفیر می‏گفت این قبیل منازل شایسته پادشاهان می‏باشد و هنگام شام از بشقاب‏های متعددی که روی میز چیده بودند به حیرت افتاده بود صاحب مهمانخانه به تصور این که برای مشرق زمینی‏ها رختخواب بسیار گرم باید تهیه کند تعداد زیادی پتوی ضخیم روی تخت سفیر ایران انداخته بود و سفیر ایران که از شدت گرما نتوانسته بود بخوابد ناچار نیمه‏های شب از روی تختخواب برمی‏خیزد و در ایوان و سرسرا گردش می‏کند. مستخدمین مهمانخانه که این وضع را مشاهد می‏نمایند به دنبال او راه می‏افتند ولی مقصود او را نمی‏فهمند.
صبحگاهان یک دستگاه کالسکه برای همراهان سفیر کرایه می‏کنند و با این که کالسکه مزبور گنجایش 6 نفر مسافر را داشته است بیش از 4 نفر در آن سوار نمی‏شوند. سرانجام پس از این که وسایل نقلیه بیشتری فراهم می‏آورند مامورین ایران مثل این که می‏خواهند از جاده خطرناکی عبور کنند تفنگ‏های خود را سر دست می‏گیرند و هرچه به ایشان گفته می‏شود که همه جا امن و آرام است باور نمی‏کنند.
کالسکه‏ای که برای وزیر مختار ایران تهیه شده بود خیلی آراسته و مجلل بود و سفیر ایران از این بابت خیلی خوشحال به نظر می‏رسید و از سرعت سیر آن تعجب می‏نمود.
در فاصله دو منزلی لندن 2 نفر از اعضای وزارت امور خارجه به استقبال آمدند و تبریک ورود گفتند ولی وزیر مختار ایران هر آن انتظار عده دیگری را می‏کشید و تصور می‏نمود که در این جا هم مثل ایران باید یکی از معاریف محل یا جمع کثیری به استقبال او بیاید و هرچه به او تذکر داده می‏شد که در انگلستان چنین رسمی معمول نیست باور نمی‏کرد و عدم انجام چنین مراسمی را یک نوع بی‏احترامی نسبت به خود تلقی می‏نمود و معلوم بود که اظهارات اینجانب نیز در این زمینه بیشتر او را ناراحت می‏کند.