«در کارگاه نمدمالی» - خواندنی‏ها مهر 1345- تا چند وقت پیش که پمپ‏های بنزین تلمبه‏ای دستی بود و برقی نبود در دستگاه دست کاری می‏کردند و به جای بنزین باد در باک راننده می‏ریختند و فی‏المثل به جای 30 لیتر بنزین، 15لیتر می‏ریختند و 15 لیتر دیگرش را باد می‏زدند که در این مورد شکایت‏هایی شد و مسئولین امر به فکر چاره افتادند و خوشبختانه با رسیدن برق کرج به تهران و خاموشی همیشگی نصف تهران، پمپ‏های بنزین برقی شد و دیگر باد در باک نمی‏ریزند ولی حالا که بنزین فروش‏ها زمین گذاشته‏اند، گاز فروش‏ها برداشته‏اند.
یکی می‏گفت مدتی است که کپسول‏های گازی که از شرکت محترم تحویل می‏گیریم و می‏بایست طبق معمول 15 روز کار کند، 5روز کار می‏کند و به جای10 روز دیگرش باد در کپسول می‏ریزند.
گفتم این که کاری ندارد وقتی کپسول گاز را تحویل می‏گیری بکش، وزنش بکن اگر کم بود اعتراض کن تا پرش کنند.
گفت مگر گاز نخود لوبیا و برنج و خاکه ذغال است که من وزنش کنم. گاز که وزن ندارد که معلوم بشود 3 کیلو است یا 3 کیلو اضافه.
دیدم بندرا آب دادم و بدشد گفتم راست می‏گویی حق با شماست، گاز را نمی‏شود با سنگ کیلو وزن کرد ولی این مرتبه که کپسول گاز را تحویل گرفتی سرش را باز کن ببین تا کجایش گاز دارد.
گفت گاز که آب نیست که ببینم تا کجای چوب تر می‏شود، دیدم بدتر شد، گفتم می‏گویند این اجاق‏های گاز این خطر را هم دارد که اگر خدای نخواسته یک وقت شیرش باز بماند موجب دردسرهایی در خانه می‏شود و بهتر است اجاق گازت را بفروشی و اجاق برقی بخری. گفت: با برق کیلواتی 6 ریال مگر من حاجی کمپانی هستم که ماهی سیصد چهارصد تومان پول برق بدهم.
گفتم مثل نیاکانت با ذغال پخت و پز کن. گفت ذغال کجا پیدا می‏شود. گفتم برادر من همین سه چهار راه بنظرم می‏رسد که گفتم. خودت را راحت کن و اصلا غذا نخور.به من چه!