«محیط طباطبایی - مزاجگویی»-کسی در محضر یکی از خداوندان جاه و مکنت، مذمت بادمجان کرد و روزی دیگر از بادنجان، ستایش آغاز نمود.
مرد بر او خرده گرفت که از یک چیز، آن هم در یک محضر و برابر یک تن، دو گونه سخن گفتن، شرط عقل و انصاف نیست.
پاسخ داد که من بر مزاج صاحب مجلس، سخن می‏گویم نه در بیان حقیقت بادنجان، بادنجان همان است که بود، ولی در روز اول که او از بادنجان اظهار بی‏میلی کرد، من آن را بد گفتم و امروز که بادنجان را پسندید، ستودم. من چاکر شخص صاحبجاهم، نه نوکر بادنجان!