زينب مهدوي‌فر- اين روزها يافته‌هاي دانشمندان، توانايي انسان براي ساخت كامپيوترها در مقياس نانو را افزايش داده و قانون مور (Moore's Law) در گفتگوهاي روزمره مردم جاي گرفته است.براي مثال چندي پيش يك تيم دانشگاهي تصويري را بر روي يك فوتون جا داد و طبق آخرين يافته‌ها، IBM توانسته است داده‌ها را در حجمي به اندازه يك اتم ذخيره كند.حال اگر ذهن‌تان پر از سوال‌هايي در مورد طرز كار كدهاي "دودويي" شده، جاي تعجب ندارد. قرار گرفتن يك‌پردازنده بر روي يك ذره شن چندان قابل قبول نيست و بايد به IBM براي دستاوردهاي باورنكردني‌اش آفرين گفت. تصور مي‌كنيد تا چند وقت ديگر يك كامپيوتر نانو خواهيد داشت؟ مي‌خواهيد باور كنيد يا نه، ولي اين تحول بيش از يك دهه به طول نخواهد انجاميد.آينده علم روباتيك نيز به صورت تلفيق قطعات ماشيني در اندازه اتم درون بدن شما خواهد بود كه به پردازش اطلاعات درون بدن اختصاص خواهند يافت. البته از نظر من چنين تغييراتي ممكن است بدن و سيستم حياتي انسان را كمي ناكارآمد نشان دهد.پردازنده‌هاي آينده، ديگر سيليكوني نخواهد بود و بيش‌تر از جنس رشته‌هاي كربني در مقياس نانو ساخته خواهند شد تا نياز به هيچ نوع انرژي يا باتري براي كار نداشته باشند.كامپيوترهاي مولكولي كه با چشم غيرمسلح ديده نمي‌شوند قابليت پردازش بالاتر از لپ‌تاپ‌هاي معمولي دارند.اين نوع كامپيوترها مي‌توانند از دو اتم هيدروژن براي سيستم روشن و خاموش كردن استفاده كنند و حال اين سوال پيش مي‌آيد كه كامپيوترهاي آينده با به كارگيري مواد خام ساده‌تر در بخش‌هاي دروني‌شان براي مصرف‌كننده چه قيمتي خواهند داشت؟