 بسياري ازبرخوردها و اختلاف‌هاي بين زوج‌ها به دليل نبود ارتباط خوب و مناسب به‌وجود مي‌آيد.
وقتي شما موضوعي را كه براي همسرتان خوشايند نيست مطرح مي‌كنيد يا از او انتقاد مي‌كنيد؛ مشكل نبود ارتباط مناسب به شكل‌هاي مختلف نمود پيدا مي‌كند.
يكي ازمهم‌ترين نمودها، بي‌توجهي به صحبت‌هاي شما و در واقع گوش شنوا نداشتن نسبت به اين حرف‌ها و گلايه‌هاست.
اين موضوعات ناخوشايند مي‌تواند پيرامون مسايل فرزندان، نبود همكاري درانجام كارهاي خانه، مسايل مالي و صرف‌نكردن وقت كافي با يكديگر باشد.
ازاين‌رو، "تو هيچ وقت به حرف‌هاي من گوش نمي‌كني" عموما يكي از شكايت‌هاي اصلي بسياري از همسران است. اما اين گوش شنوا چرا وجود ندارد.
به عبارتي چرا بسياري اوقات انسان‌ها و در چارچوبي مشخص‌تر، زوج‌ها درك درستي ازصحبت‌هاي يكديگر ندارند و هركس به گونه‌اي فكر مي‌كند و تصميم مي‌گيرد كه گويا ديگري وجود ندارد.
دراين گونه موارد، مشكل اصلي چيست؟ آيا ما معمولا عادت به پذيرش ديگري نداريم؛ بخصوص وقتي كه لازم است تصميمي جدي بگيريم؛ حتي در مواردي كه دقيقا به طرف مقابل هم مربوط مي‌شود...
كمي بيشتر فكر كنيد، آيا موضوع به غرور خاصي درشما منتهي نمي‌شود؟ غرور بي‌جايي كه نوعي برتري را براي شما تعريف مي‌كند و اين كفه گاهي آن قدر بالا مي‌رود كه اصلا امكان ديد ديگري نيست؛ چه رسد به اينكه بتوان مجموعه شرايط او را ديد.
اما اگر آزمايش كنيم مي‌بينيم، وقتي بتوانيم از خودمان بيرون بياييم حداقل گاهي، آن موقع ديدن ديگران آسانتر امكان‌پذير است و هر چه بيشتر به اطراف خود و انسان‌هاي پيرامون‌مان توجه كنيم امكان برقراري ارتباط با آنها بيشترمي‌شود. [تاكيد برمن و آنچه مي‌گويم"؛ برخورد مشكل‌آفرين]
البته توجه به ديگران به معني دخالت‌هاي بي‌مورد نيست. توجه به مفهوم درك موقعيت و مجموعه شرايط آنان است توام با احساس نزديكي انساني و احترام واقعي.
واقعيت اين است كه تنها درچارچوب برقراري احترام متقابل واقعي مي‌توان به ارتباطي مناسب با ديگران رسيد، ارتباطي كه ناشي از همدردي، همراهي براي انتخاب راه‌حل‌هاي دوجانبه يا چندجانبه است.
در اين ارتباط، چرخش صحبت به گونه‌اي است كه نياز نيست به طور مداوم طرف مقابل را به گوش‌دادن و توجه كردن دعوت كنيم. حتي زماني كه تنها انتقاد مي‌كنيم و نه تعريفي هست و نه تمجيدي...
اين بحث‌ها اگر نتوانند ما را براي ايجاد يك ارتباط مناسب با ديگران آماده سازند حداقل براي جلوگيري از عصبانيت‌هاي فزاينده و افسردگي‌هاي رو به رشد، سودمند به نظرمي‌رسند.
اما براي كسب مهارت‌هاي ارتباطي بهتر، شايد دستيابي به مهارت گوش‌دادن به ديگران اولين گام باشد. براي اين كار مي‌توانيم روبروي يكديگر بايستيم، به يكديگرنگاه كنيم و نوبت طرف مقابل يا همسرمان را حتي اگرساكت باشد براي طرح نظرش حفظ كنيم. [گفت و گو به جاي مشاجره] | 
نبود ارتباط مناسب؛ زمينه ساز برخورد
