دوستان خوشحال شما را خوشحال ميكنند- و به همين ترتيب دوستان خوشحال دوستان شما را.
دوستان خوشحال شما را خوشحال ميكنند- و به همين ترتيب دوستان خوشحال دوستان شما را.
نتيجه غيرمعمول يك بررسي جديد نشان ميدهد كه شما و شما افرادي كه هيچگاه يكديگر را نديدهايد، ممكن است بر احساسات يكديگر تاثير داشته باشيد.
جيمز فولر، استاديار علوم سياسي در دانشگاه كاليفرنيا، سانديهگو و يكي از اين پژوهشگران ميگويد: "شادي شخصي ما به فراسوي افرادي كه به طور مستقيم با آنها در ارتباط هستيم، گسترش پيدا ميكند."
فولر گفت پژوهشگران پيش از اين ميدانستند كه رفتارهاي فرد بر افراد ديگر اثر ميگذارد، "اگر من لبخند بزنم، احتمال اينكه شما لبخند بزنيد، افزايش مييابد. ما ميدانيم كه پيشخدمتهايي كه لبخند ميزنند، انعام بيشتري دريافت ميكنند."
اما آيا ساير افراد - آنهايي كه در خط بعدي قرار دارند، اين تاثير را خواهند گرفت؟ يا آنچنانكه فولر بيان ميكند: "آيا تاثير شخص به شخص ميتواند به همه شبكه اجتماعي منتشر شود؟"
اين بررسي جديد، يك مورد از رشتهاي از بررسيها است كه به مسريبودن بالقوه چيزهايي مانند انزواجويي و سيگار كشيدن ميپردازد، قصد داشت به اين سوال پاسخ گويد.
فولر و نيكولاس كريستاكيس استاد دانشكده پزشكي هاروارد، يافتههاي بررسي قلب فرامينگهام – كه 5209 نفر را در فرامينگهام ماساچوست از سال 1948 دنبال ميكند، را مورد بازبيني قرار دادند. بررسي فرامينگهام در حال حاضر نيز ادامه دارد و اكنون اخلاف افرادي كه در گروه اصلي قرار داشتند را نيز شامل ميشود.
اين پژوهشگران بر 4739 فرزند مشاركتكنندگان اوليه در بررسي فرامينگهام متمركز شدند و پيوندهاي دوستي آنها را با ساير افراد در طول 20 سال از 1983 تا 2003 دنبال كردند.
اين دانشمندان دريافتند كه شادبودن يك شخص با بيشترين احتمال ميزانهاي شادي را در افرادي تقويت ميكند كه نزديكترين رابطه را با او دارند- همسران، بستگان، همسايهها، و دوستان.
اما اگر شخصي خوشحال باشد، افزايشهاي احتمال خوشحالي دوستي كه در فاصله يك مايلي او زندگي ميكند، 25 درصد افزايش پيدا ميكند.
اين اثر "آبشاري"، آنچنانكه پژوهشگران آن را مينامند، ادامه پيدا ميكند: براي دوست يك دوست 10 درصد احتمال بالاتر خوشحال بودن وجود دارد و براي دوست اين دوست بخت خوشحال بودن 5.6 درصد بالا ميرود.
به عبارت ديگر، شادي يك شخص ميتواند از سه درجه فاصله گسترش يابد. آنهايي كه در مركز چنين دوايري هستند، ممكن است افرادي باشند كه به قول فولر "شما هرگز ملاقات نكردهايد. اما خلق و خوي آنها اثر عميقي بر روي خلق و خوي خود شما دارد."
پژوهشگران سعي كردند كه آمارشان را بر حسب عواملي كه ممكن است بر چنين روندهاي اثر بگذارد، مانند اينكه افراد با احتمال بيشتري دوستاني را انتخاب ميكنند كه مانند خودشان هستند، تعديل كنند.
يافتههاي پژوهش در 5 دسامبر در نسخه آنلاين "نشريه پزشكي انگليس" منتشر شده است.
فولر گفت نتايج اين بررسي "به كلي شيوه نگرش من به دنيا تغيير داد."
او گفت: " دريافتن وجود اين شيوه ارتباط ما با يكديگر، باعث شده است كه من مسئوليت بيشتري براي اعمالم قائل شوم."
روزمري بليزنگر، استاد نمو انساني در ويرجينيا تك، يافتههاي اين بررسي را قابلتوجه خواند، زيرا اين پژوهشگران بر روي نمونه بزرگي از مشاركتكنندگان كار كرده بودند، كه براي مدت طولاني آنها را دنبال كرده بودند.
به گفته بليزنگر در مجموع اين بررسي نشان دهنده اهميت رفقايي است كه فرد براي خود نگه مي دارد.
او گفت: "افرادي كه تعداد بسياري از افراد خوشحال آنها را احاطه ميكنند، نسبت به افرادي كه بوسيله افراد ناشاد احاطه ميشوند، با احتمال بيشتري در آينده خوشحال خواهند بود."