اخبار داخلی فرهنگ و هنر آیا داستان سریال بی نشان واقعی است

دوشنبه 31 مرداد 1401

آیا داستان سریال بی نشان واقعی است

سریال بی نشان داستان خبرنگاری به نام شهاب را به تصویر کشیده که سعی دارد با فساد مبارزه کند و در این راه مشکلاتی برایش به وجود می آید اما آیا این داستان واقعی است؟ پروز فلاحی پور در این باره توضیح داده ست.

پرویز فلاحی پور بازیگر نقش شهاب در سریال بی نشان درباره واقعی بودن یا نبودن داستان این سریال توضیح داده است.
سریال بی نشان داستان خبرنگاری به نام شهاب را به تصویر کشیده که سعی دارد با فساد مبارزه کند و در این راه مشکلاتی برایش به وجود می آید اما آیا این داستان واقعی است؟ پروز فلاحی پور در این باره توضیح داده ست.
فلاحی پور در گفتت و گو با خراسان گفت: به عنوان بازیگر باید درباره هر نقش جدید، تحقیق و فکر کنی. ما برای ایفای یک نقش، سعی می‌کنیم چیزهایی را که خودمان می‌دانیم و اطلاعاتی را که از تحقیقات به دست می‌آوریم، در نقش پیاده کنیم، حالا این که تا چه حد موفق باشیم، به اجرا و موقعیتی برمی‌گردد که در آن هستیم. من سعی کردم برای این نقش مقداری وزن اضافه کنم. چون «شهاب» چشمش مشکل داشت و جانباز بود، چشم‌های او را چشم‌هایی غیرطبیعی و خسته تصور کردم و دردهایی را که در بدن و سرش وجود داشت، در نظر گرفتم. ممکن است مردم بگویند چرا صورت این بازیگر خسته و چشم‌هایش غیرطبیعی است اما نمی‌دانند که من چه فکری کردم و روی نقش کار کردم. وقتی سریال کم کم جلو می‌رود، مردم متوجه می‌شوند که جریان چیست.
* شخصیت «شهاب» کاملا مثبت است، این طور نیست؟
در روند سریال معلوم می‌شود که اشتباه هم می‌کند. هم من و هم آقای قویدل متفق‌القول بودیم که ویژگی یک شخصیت مثبت این است که طبیعی و قابل باور باشد و از آسمان نیامده باشد! یک موجود زمینی ولی آدم خوبی باشد. من خودم به این موضوع معتقدم که همه خوبی‌ها و بدی‌ها در انسان هست، حالا کسی که خوبی‌هایش بیشتر است، به چشم مردم خوب می‌‌آید و می‌گویند آدم خوبی است و او که بدی‌هایش بیشتر است، می‌گویند آدم بدی است! بستگی به عملکرد خود انسان دارد.
* اتفاقاتی که در «بی‌نشان» رخ می‌دهد بر اساس ماجراهای واقعی بوده یا کاملا تخیلی است؟
معمولا یک پای هر فیلم نامه و قصه‌ای در واقعیت و یک پای آن در خیال است. ممکن است یک فیلم داستانی داشته باشد که هیچ کس هیچ‌جا ندیده باشد اما ممکن هم هست که اتفاق افتاده باشد، پس وقتی فیلمی می‌سازیم، مردم چیزی را تماشا می‌کنند که اگر در واقعیت تجربه کنند، ممکن است برایشان تلخ و صدمه زننده باشد اما در فیلم آن را تجربه می‌کنند، نکات خوب و بدش را می‌گیرند و استفاده می‌کنند.
*در سریال دیدیم شخصیت «شهاب» آماده شکایت و دردسر است و به کسی که علیه او مطلبی منتشر کرده، می‌گوید آماده رفتن به دادگاه است، این مسئله باعث نمی‌شود «شهاب» نزد مخاطب کمتر باورپذیر باشد؟
این جزو شخصیت او به عنوان یک خبرنگار و سردبیر است. یک خبرنگار و سردبیر خبر که در راس است، همیشه به دنبال اخبار جنجالی و خبرهایی است که می‌تواند تیتر باشد. آن‌ها به دنبال این قضیه هستند و وقتی جرقه‌ای زده می‌شود، آن جرقه را می‌گیرند و می‌روند ته و توی موضوع را درمی‌آورند، حالا ممکن است اشتباه باشد و همان‌جا تمام شود، ممکن است درست باشد و بتواند تیتر خوبی برای آن‌ها باشد. یک سردبیر هرچه بتواند روزنامه و صفحه‌اش را فعال نگه دارد و مخاطب را ترغیب به خواندن آن کند، رتبه‌اش بالاتر می‌رود. شهاب هم جزو خبرنگاران درجه یک است، سابقه خوبی دارد، مردم به او اعتماد می‌کنند و خبرش را می‌خوانند. این باعث می‌شود شَم خبرنگاری «شهاب» خود به خود مثل آهنربا چنین موضوعاتی را جذب کند.
*اما خیلی راحت با قضیه برخورد کرد و کوچک ترین نگرانی بابت شکایت نداشت.
اگر دقت کنید وقتی دوست «شهاب» می‌پرسد او چه کسی بود؟ می‌گوید یک «مجرم حق به جانب»! یعنی «شهاب» آن فرد را می‌شناسد و می‌داند خبری که به دست آورده 100 درصد درست است ولی آن‌ها دارند پنهان‌کاری می‌کنند، به همین دلیل چنین رفتاری دارد.
*حرف قصه به صورت مستقیم مطرح می‌شود و حتی نام خبرگزاری «بیدارنیوز» است. به نظر شما این مستقیم‌گویی باعث نمی‌شود سریال در دام شعار بیفتد؟
از نظر من تعریف شعار یعنی چیزی که به عمل درنیاید اما حرفی که عملی شود، دیگر اسمش شعار نیست. یعنی اگر شهاب به حرفی که به خواهرزاده‌اش می‌‎گوید عمل نکند، می‌شود شعار، اگر خودش عمل کند دیگر شعار نیست. ممکن است از لحاظ دیالوگ‌نویسی در فیلم نامه بگوییم مستقیم‌گویی است که این ممکن است درست باشد. به هرحال این شخصیت «شهاب‌الدین ادهم» است، برادر شهید است، خودش چند سال جبهه بوده و کاملا به کارش متعهد است. فکر نمی‌کنم از زبان «شهاب‌» خیلی شعاری باشد.