اخبار داخلی روزی روزگاری پادشاهی که از همه چیز می‏ترسید به شکار علاقه داشت

هموطن , دوشنبه 21 شهريور 1384

پادشاهی که از همه چیز می‏ترسید به شکار علاقه داشت

مظفرالدین شاه از همه چیز و همه کس می‏ترسید. از آدم‏های ناشناس و از کسانی که برای اولین بار پیشش می‏آمدند، می‏ترسید.

خاطرات اعلم الدوله ثقفی-مظفرالدین شاه از همه چیز و همه کس می‏ترسید. از رعد و برق و صداهای ناگهانی می‏‏ترسید. از آدم‏های ناشناس و از کسانی که برای اولین بار پیشش می‏آمدند، می‏ترسید. از عذاب آخرت و مسئولیت‏های وجدانی می‏ ترسید و چون سرنوشت پدرش را که به ضربت گلوله‏ای از پا درآمد همیشه در پیش چشم داشت، از کسانی که بی‏مقدمه به وی نزدیک می‏شدند می‏ترسید.
حتی از تصور وقایعی که هنوز صورت نگرفته بود، می‏ترسید. هر آنگاه که زمینه و اسباب وحشت برایش فراهم می‏شد، کنترل اعصاب خود را از دست می‏داد و صبر و قرارش به کلی از کف می‏رفت.
در این گونه موارد نوعی تشنج شدید اعصاب عارض‏اش می‏شد که برای تسکین آن محتاج به معالجه و استعمال دوا بودیم. شاه از سکته کردن می‏ترسید. محققا یک بار به چشم دیده و بعدها مکرر شنیده بود که شخص شاه مبتلا به سکته فورا قصد کرده و از هلاک حتمی نجات داده‏اند.
از این جهت ممکن نبود که مظفرالدین شاه طبیبی را که به او اعتماد داشت لحظه‏ای از خود دور سازد. زیرا می‏ترسید که غفلتا سکته کند و به علت حاضر نبودن پزشک و عدم اجرای عمل خون‏گیری بمیرد.
نیز شاید در زمان ولیعهدی و جوانی‏اش موقعی در شکارگاه که هوا مغشوش و توفانی بوده است به چشم خود دیده بود که بشری، درختی، یا الاغی در نتیجه اصابت برق، سوخته و از بین رفته است یا اینکه احتمالا تفصیل چنین واقعه‏ای را در ایام طفولیت زیاد شنیده و باور کرده بوده است.
به هر تقدیر هر چه بود امکان وقوع این قبیل حوادث در ذهن مستعدش جاگیر شده بود و گمان می‏کرد که این قبیل حوادث را شخصا به چشم دیده است.
این بود که هر وقت هوا توفان می‏شد ترس و وحشت شدید به صورت حمله عصبی در او بروز می‏کرد و چون جدا معتقد بود که سید را هیچ وقت صاعقه نمی‏زند لذا به هنگام غرش هوا یا ظهور رعد و برق فورا به زیر عبای سادات درباری پناهنده می‏شد و خود را به دامن آنها می‏چسباند و با خوردن بعضی داروهای مسکن آرام می‏گرفت. در این حال پادشاهی که این همه ترسو بود عشق شدیدی به شکار داشت و یکی از تیراندازان درجه اول محسوب می‏شد.

این چه دکانی است که باز کرده‏ای!
بیماری سل مرا از پا درآورده بود
بزرگترین فداکاری در یک جنگ