 |
توصيه روز |
 |
 |
:: بازار کامپيوتر :: |
 |
|
:: نکته آموزشی :: |
 |
|
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
ترسو مرد!
|
| | |
 | هنوز برانکو روی نیمکت ننشسته بود که گل اول را خوردیم. دوباره ترکیب را در ذهنش مرور کرد ما هم مرور کردیم اوتیمش را تدافعی چیده بود... | 
هنوز برانکو روی نیمکت ننشسته بود که گل اول را خوردیم. دوباره ترکیب را در ذهنش مرور کرد ما هم مرور کردیم اوتیمش را تدافعی چیده بود تا از این اتفاقات جلوگیری کند ،اما ...
میرزاپور درون دروازه و بعد لشکر مدافعان ایران، رحمان رضایی، محمد نصرتی، یحیی گل محمدی و محمد علوی به صورت تخصصی و البته نوید کیا و زندی در جناحین که قابلیتهای نفوذ با سرعت بالا ندارند و بیشتر به میانه میدان متمایل هستند. کریمی و نکونام وسط زمین را میچرخاندند و بالاخره تک مهاجم تیم ایران وحید هاشمیان.
برانکو صحنه آهسته گل را از مانیتور بزرگ استادیوم تماشا کرد. مدافعان ایران به بهترین شکل ممکن اما اتفاقی توپ را به داخل دروازه هدایت کردند، اما این اتفاق شروع اشتباه عمد و غیر عمد آنها بود.
تیمی که قرار بود در مسابقات دوستانه دست از محافظه کاریهای نتیجه گرا بردارد و فوتبال زیبایی را که سرمربی وعدهاش را به ما داده بود ارائه کند، فقط سایهای از یک تیم بزرگ بود. سایهای که بیشتر به یک آشفته بازار میماند که عده ای فوتبالیست آماتور برای اولین بار در کنار هم جمع شده باشند. نیمه اول کره، فوتبال بازی کرد و ما فقط تماشا کردیم. البته بعضی از بازیکنان پا را از تماشای خشک وخالی هم فراتر گذاشتند و در حرکات تاکتیکی کرهایها شرکت جستند. سرآمد آنها محمد نصرتی بود، یعنی نقطه اختلاف برانکو با منتفدانش . او اعتماد به نفسش را در رختکن ایران جا گذاشت و وارد زمین شد تا یکی از بدترین بازیهای تمام عمرش را به معرض نمایش بگذارد. پاسهای اشتباه، تصمیمات عجولانه، خطاهای مکررو... از نکات بارز بازی او بودند. زوج طلایی نصرتی در این مسابقه محمد علوی بود که برخلاف او 90 دقیقه هم کامل بازی کرد. طول پاسهای او هرگز بیشتر از 5 متر نشد و هرگاه از این استاندارد خارج می شد به حریف میرسید.
شاید تنها صحنه درست و حسابی تیم ایران در نیمه اول روی حرکت انفرادی علی کریمی شکل گرفت و ما میتوانستیم صاحب یک ضربه پنالتی شویم که توسط داور از آن هم محروم شدیم.
درنیمه دوم و با خروج نصرتی، تیم ایران جان گرفت اگرچه اکثر حرکات تاکتیکی ایران نرسیده به محوطه خطر کره عقیم میماند، اما حداقل ضریب اشتباهات تیم پایین آمد.
حضور کعبی و آرش برهانی هم برای ما کودتا نکرد، علی کریمی از دقیقه 70 به بعد گویا منتظر بود تا ماگات او را از زمین بیرون بکشد(!) و هاشمیان که اینقدر در نیمه اول دویده بود که نمیتوانست برهانی را در حرکتهای سریع همراهی کند و بالاخره گل دقیقه 94 که بازهم نقش پای مدافعان ایران در آن موثر بود. این مسابقه هر چقدر که برای ادووکات خوش یمن بود و آبرو منگنه فشار منتقدان برانکو را برایش تنگتر کرد. بازی پر اشتباه تیم ملی و ترکیب بازیکنان ناآماده - چه از نظر روحی و چه جسمانی - جای دفاعی برای ایوانکوویچ باقی نمیگذارد. تیم او حداقل آن کیفیتی را که چند ماه پیش و در مسابقات مقدماتی جام جهانی داشت را هم ندارد او خوب میداند که قلمها برایش تیز شدهاند و هرگز جو دوستانه ای در ایران انتظارش را نمیکشد. صفحات روزنامههای امروز قربانگاه برانکو است و شاید این کوچکترین پاداش برای اشتباهات او باشد.
| | | | | | | | |
|
 |
تحليل |
 |
 |
:: اقتصادی :: |
 |
|
:: فناوری اطلاعات :: |
 |
|
:: روی خط جوانی :: |
 |
|
:: ورزش :: |
 |
|
:: فرهنگ و هنر :: |
 |
|
:: حوادث :: |
 |
|
|
 |
 |
|
 |
|
|