اخبار داخلی فرهنگ و هنر آیا مصرف داروهای اعصاب و روان، عادت به دارو ایجاد خواهد کرد؟

هموطن , يكشنبه 13 آذر 1384

آیا مصرف داروهای اعصاب و روان، عادت به دارو ایجاد خواهد کرد؟

دیدگاه عمومی مردم نسبت به بیماران روانی از 50 سال پیش تاکنون بررسی شده است که بیشتر از همه بیانگر ترس و نفرت مردم از این بیماری‌هاست.

در توضیح این ابهام کافی است که بگوییم درمان بعضی از بیماری‌های روانی به صورت مشاوره، کمک به بیمار جهت انتخاب راه اصولی غلبه بر مشکلات و اصلاح دید و شناخت فرد نسبت به ریشه گرفتاری‌های وی و بعضی از انواع روش‌های روان درمانی (درمان‌های شناختی - رفتاری) بوده و ممکن است در این موارد حتی دارویی هم نیاز نباشد.
در مواردی که جهت درمان نیاز به مصرف دارویی خاص باشد، انتخاب دارو با توجه به علت بیماری جهت تنظیم وضعیت شیمیایی داخل بدن است و بعد از درمان، توسط پزشک مربوط تدریجا با ارزیابی مجدد، دارو قطع می‌شود. اگر هم در موردی نادر جهت درمان بیماری، به صورت طولانی مدت نیاز به مصرف دارو باشد؛ به علت نقص و اشکال جدی بدن بیمار و شناخت فعلی از علل بیماری است و به هیچوجه عادت به دارو در این جا صادق نیست
. بعضی از داروها مثل دیازپام که گاهی به صورت موقت و آن هم در موارد خاص برای کاهش اضطراب و ایجاد آرامش و خواب مصرف می‌شود، اگر به صورت طولانی مدت و بدون تجویز پزشک مصرف شوند به عنوان سوء مصرف دارویی تلقی شده که این مشکل ناشی از درمان نیست، بلکه مانند هر اعتیاد دیگر خود نوعی بیماری روانی است و نیاز به درمان دارد. امیدواریم که کنار گذاشتن ذهنیت‌های قدیمی و عدم تبعیض میان بیماری‌های روانی و جسمی، سبب مراجعه به موقع جهت تشخیص و درمان بیماری‌ها شود.

چرا مردم نگرش عمومی منفی نسبت به بیماران اعصاب و روان دارند؟
دیدگاه عمومی مردم نسبت به بیماران روانی از 50 سال پیش تاکنون بررسی شده است که بیشتر از همه بیانگر ترس و نفرت مردم از این بیماری‌هاست. نگرانی عمده در مورد افراد مبتلا، بیشتر مربوط به غیر قابل پیش‌بینی بودن رفتارها و خطرناک بودن اینگونه بیماران است.
نگرش‌های غیر منطقی و مخرب در مورد بیماران شدید روانی، قسمتی از طیف وسیع عقاید و ارزش‌هایی است که به طور واضح سبب می‌شود مساعدت و دلسوزی عامه مردم را از این گروه نیازمند و مستحق کمک محروم کرده و حتی بدبینی و بی اعتمادی افراد و موسسات حامی آنها را موجب شود.
متاسفانه این دیدگاه‌های نادرست و غیر سازنده مردم به سادگی و فقط با بحث‌های منطقی اصلاح‌پذیر نیست. از طرف دیگر، خوشبختانه بسیاری از مردم در این مورد برخورد بهتری داشته که می‌تواند براساس تجربیات، بالا رفتن دانش و اطلاعاتشان از این بیماری‌ها و آموزش و فراگیری لازم در مورد تفکیک بهتر انواع بیماری‌های اعصاب و روان و درمان آنها باشد.
عموما آن عده از افراد که قبلا با مبتلایان بیماری‌های اعصاب و روان ملاقات و تماسی داشته‌اند، نگرش بهتری نسبت به سایران نشان داده‌اند. بازگو کردن سیر بیماری یک بیمار درمان شده در مورد چگونگی ابتلا به بیماری و اقدامات لازم در زمان بستری وی در بیمارستان یا درمان سرپایی، کمک می‌کند جو غلط و نادرستی که در حول و حوش بیماری روانی است، اصلاح شده و پذیرش بهتری برای مردم به وجود آید.