اخبار داخلی روزی روزگاری وبا را مردم فراموش کرده بودند

هموطن , دوشنبه 4 مهر 1384

وبا را مردم فراموش کرده بودند

شاه با بی‌پولی خزانه و تنگدستی ملتزمین خدمت به سفرهای معتاد فصول اربعه و شکار و تفرج دوشان تپه و جاجرود و ... قناعت نفرمود، ساز سفر عراق کرد.

خاطرات سیاسی امین الدوله سپهر – ص 178-شاه با بی‌پولی خزانه و تنگدستی ملتزمین خدمت به سفرهای معتاد فصول اربعه و شکار و تفرج دوشان تپه و جاجرود و قصر یاقوت و شهرستانک، کلاردشت و غارستاق مورد دوناو تجورمسیله و سیاه کوه و غیره و غیره قناعت نفرمود، ساز سفر عراق کرد که بروجرد، نهاوند و غیره نیز از سم سمند و نهضت ارجمند ملوکانه مشرف گردد
باز این نکته را تکرار کنیم که به نزدیکان شاه هم مقصود شاهانه از این سفرها معلوم نبود، نه جای تازه دیده می‌شد نه لذت و راحت در کار بود، نه صید افکنی و نه نخجیر بانی در نظر داشت، نه به رفتار ظالمانه حکام تعدیلی، نه به مظلومیت رعیت ترحمی، علی الجمله سفر چند ماهه به پایان رفت و در تموز و شدت گرما مرکب جهان پیما به نواحی طهران رسید، به هنگامی که وبا بلامانع از خراسان به پایتخت ایران ایلغار کرده، مردم شهری به ییلاقات اطراف پراکنده شده بودند.
شاه به جای آن که به طهران وارد شود، به ییلاق سلطنت آباد شمیران تشریف قدوم داد و چون اردوی پادشاهی در مراحل اخیره سفر به وبا آلوده بود، تفرقه ملتزمین وبا را به کل قرای این بلوک منتشر ساخت. شاه به شهرستانک گریخت و فی‌الحقیقه بلای مبرم و وبای مهلک را به ماورای البرز نیز حرکت داد.
ملتزمین رکاب از بیم جان شرط صحت و احتیاط از ابتلا را رعایت می‌کردند، دوا و درمان با خود داشتند، از خوردن میوه و هرگونه اسباب ناخوشی احتراز نمودند، به خلاف غلام و فراموش و غیره که لوازم زندگی آنها موجود نبود و مستعد مرض بودند و مشتاق مرگ، پی دردی به وبا مبتلا می‌شدند، خیمه‌ای به نام مریضخانه نصب و به بیماران وبایی تخصیص شده بود، به جای طبیب و دوا و پرستار و آنچه موجبات علاج است مرضی را ناراحتی و تشنگی و گرسنگی از رنج زندگی فارغ می‌کرد و منظر این مریضخانه طوری مهیب و منفور واقع شده بود که وبا را مردم فراموش کرده بودند.

به حضار تعظیم کن!
ببخشید من نمی‏دانستم شما جن هستید!
تخم مرغ گرانبها