اخبار داخلی روزی روزگاری سگ‏ها را دیدم که گوشت مقتولین بیچاره را می‏خوردند

هموطن , يكشنبه 27 شهريور 1384

سگ‏ها را دیدم که گوشت مقتولین بیچاره را می‏خوردند

طوغان فرغانه‏ای و برادر او از بزرگان شهر فرغانه بودند که به دربار حاکم دهلی آمدند. حاکم در حق آنان از نیکی فروگذار نکرد و مال بسیار بخشید.

سفرنامه! ابن بطوطه-طوغان فرغانه‏ای و برادر او از بزرگان شهر فرغانه بودند که به دربار حاکم دهلی آمدند. حاکم در حق آنان از نیکی فروگذار نکرد و مال بسیار بخشید. بعد از مدتی دو برادر خسته شدند و هوای وطن به سرشان زد و خواستند که از هندوستان بگریزند. یکی از کسان آنان مطلوب را به گوش حاکم رسانید.
بفرمود تا هر دو برادر را به دو نیمه کنند و مال آنان را به همان شخصی که گزارش داده بود تسلیم کردند و این رسم هندوستان است که هر کسی در باب دیگری جاسوسی کند و مطالبی را اسناد داده به ثبوت برسد، در صورتی که متهم مستوجب مجازات قتل باشد اموالش را به شخص خبرچین تسلیم می‏کنند.
روزی که اسیران را پیش حاکم آوردند من حاضر بودم. یکی از آنان ریش بلندی داشت و خیلی می‏ترسید و مرتبا سوره یاسین می‏خواند. به دستور حاکم آنها را جلو پیلانی انداختند که برای همین کار تربیت شده‏اند.
دندان این فیل‏ها را که برای کشتن مردم تربیت می‏شوند با آلتی آهنین مانند شمشیر مسلح می‏سازند که از هر دو طرف می‏برد. فیل‏بان سوار فیل می‏شود.
هنگامی که محکوم را جلو فیل رها می‏کنند فیل با خرطوم خود او را از زمین بلند کرده به هوا می‏اندازد. سپس با دو دندان انیاب خود او را گرفته به زمین می‏زند و پای خود را بر سینه او می‏نهد و هر طور فیل‏بان دستور دهد عمل می‏کند. یعنی اگر دستور قطعه قطعه کردن محکوم صادر شد، فیل با آن آلت‏های آهنین که به دندان‏هایش بسته‏اند او را تکه تکه می‏کند و اگر قرار باشد که پوست از تن او بکنند پیل او را آنقدر زیر پای خود می‏مالد که استخوانش له شده و به سرعت بتوان پوستش را کند!
بعد از غروب که از کاخ حاکم بدر آمدم، سگ‏ها ر ا دیدم که گوشت این مقتولین بیچاره را می‏خوردند و پوستشان را هم در گوشه‏ای دیگر با کاه پر کرده بودند...

نوکر سگ را کشت و گوشت او را فروخت!
با عمل خود جان آنها را خریدم
هر کس به کشتی هوایی بنشیند خونش پای خودش است!